From W. Wildrik (unpublished)
Namur le 2 Decembre 1777
Clarissime Vir!
Omnia mea Scripta sub rosa sunto

Ex eo tempore, quo invidia, ut vulgo, ut universe creditur, et quod valde verosimiliter videtur, bellum contra vestros Americanios, immerite seditiosos dictos, conflavit; ex eo tempore, inquam, semper mentem meam non solum inquietam perturbatamque passus sum: verum etiam continuo interno impetu, coactus, ut cogitationes meas intendam, ad inveniendum, si possibile esset, medium, quo (absit a me arrogantia, absitque longissime) aurea libertas, quam vehementer amo, amoque omnes populos, libertatem illam divinam amantes, Tibi omnibusque vestris nasceretur. Impetus hicce assiduus, (nescio, quo ortus;) et animi inde orta pathemata, continue commota, somnum meum, ante id temporis spatium, dulce gratumque, ita interruperunt, ut plusquam decies una nocte evigilem, abrumpendo ita meam tranquillitatem, quin etiam eandem ob rationem, saepissime obstaculum infero uxori meae dilectissimae, quare illa me perpetuo appellat meum Americanum; imo infans meus 8 annorum natus inquit de tempore ad tempus,Pater meus est amicus americanorum. Nescio originem illarum idearum; nescio unum hominem in toto hocce vasto mundo, qui me unquam ad hoc impulit, neque persuasit; et non possum non quin, (Sit venia verbis meis; nam ex abundantia cordis, loquitur os) quin me declarem Amicum Incolarum Americae vestrae: saltem humillime rogo te, ut me habeas amicum. Pardonnez moi, vir humanissime! cette arrogance, cette extravagance, cette sottise. Je suis comme d’être ravi en extase, quando pensito de Americanis. Conspicio me, et conspicias me eodem modo, ut aliquem, febre forti americana, quae et corpus et animam meam occupavit, laborantem, et contra quam nullum remedium opportunius datur, quam vestra amicitia.

Ne cogites, precor te, celeberrime Domine! me in mea Patria egere aliqua re ad bene vivendum; minime, pecunia mea (vectigalia) in 6 hebdomadibus constat 141 florenis et 13   et per consequens satis: ideoque ingratum mihi esset, uti per se patet, si ego cogerer in America ad vitam degendam longe pauperiorem, quam in Belgio. Itaque me ad te, Clar.[issime] Vir! converto, si vobis opus est medico, sive in urbe quadem, sive in uno alterove nosocomio, sive in exercitu sequendo, vel si tibi placeat, ut mihi largiaris aliquod munus civile vel politicum; sive in re militari proprie dicta; 14 annos vidi exercitia militaria; melius tamen mihi eligendus esset status publicus civilis vel medicinalis: et tunc semper paratus sum ad vires meas experiundas in commodum, in emolumentum vestrorum. Utinam Namurcum (haec urbs) non esset tam longissime a parisiis, et non tanta pecunia copia eundi redeundique, requireretur. Si hoc non locum haberet, paucis in diebus Parisiis eram, et alors j’aurai bientot l’honneur de vous voir et de vous parler. Uti nihilominus desunt vires, tamen est laudenda voluntas. Mea inquietudines, meaque cura maxime aucta sunt, quando ex scriptis publicis periodicis (gazette) intellexi, exercitum vestrum iteratis vicibus propulsum esse. Ego ipse contradico igitur in me proverbio veteri, semper quamvis fert vero: Quamdiu eris felix, multos numerabis amicos, tempora si fuerint nebula, solus eris; nam in adversis vestris, infortuniisque, meus animus, mea proclivitas iidem manserunt; volvebam interim mentem meam, utrum bonum esset in hisce rerum circumstanciis permutandis, si aliquis, in Republica natus, et libertate fruens civili, veniebat ad vestros amicos in America, ad vestros incolas animandos, incitandos, ut, more majorum nostrorum, (Ancêtres), omnes unanimitate arma arriperent, caperent, et sic unanimi consensu hostes vestros aggrediendo, illos in fugam verterent. Curae autem meae inutiles, supervacue fuerunt, nam laete recordor relationum, nuperrime sparsorum, exercitium vestrum (facie rerum sic in melius versa) victoriam plenissimam reportasse: ergo alienis auxiliis non indigetis. Si vous malgre ca me pouvait employer, vous vous me trouverez pret a vous servir, et tout a fait selon votre gout, respectu libertatis, abhorreo ab omni servitudine. Si vous plaisez le contraire, envoyez moi, sils vous plait, peu de mots, pour tacher avec force de me detourner de mon sentiment; et permettez moi, que je suis ad cineres usque un vrai ami des rebelles, comme des Americains. Ma Epouse et mon enfant demeureront en Hollande jusqu’a la guerre est fini, quando ego petam Americam. Anno hocce jam jam vertente, omnia fausta sitiente tibi, vestrorumque adprecor conaminibus.

C’est comme une chose de particulier, comme un instinct surnaturel, suis-je dans l’Eglise, le ministre parle plus qu’un quart d’heures, sans que j’entends un seul mot. Si je me trouve en compagnie, on raisonne, on parle un certain tems, on me demande, sans que je donne, où peut donner la reponse: je m’en vas coucher, et je me leve avec des Americains. J’ai deja dit, et je dit encore, que quand les Americains, urgente quadem necessitate et quasi ad incitus reducti quod Deus tamen clementer evertat (etiam sine necessitate coacti) prennent unanimement les armes; ils chasseront en peu de jours les ennemis hors de votre pays, et peut-etre on leur causeroit ainsi une peur si terrible, qu’ils prendront la fuite, sans hazarder une Battaille.

Permettez moi Mons[ieu]r de me souscrire avec la veneration la plus possible, et avec la plus grande et fidelle estime, votre tres humble et tres obeissant serviteur

W. Wildrik
au premier Battaillon de Saxe-Gotha
Je vous pries ardemment une reponse: donnez a une rebelle, a un seditieux, comme on vous tous appelle, cette petite satisfaction et contentement
Endorsed: Wildrik mad
628713 = 025-233a001.html